Ik ben een tijd bezig geweest om mijn draak te vinden en goed te benoemen. Uiteindelijk is hij via een lange weg en een droom tevoorschijn gekomen. Ik heb deze droom opgeschreven op de droom van dezelfde personen en de uitleg
Mijn draak is: “Het familiekarma Doen alsof er niets aan de hand is”
Hij bewaakt: “Mijn onzichtbare zielsdeel dat kwetsbaarheid en verdriet laat zien”
Pijn: De pijn is mijn onzichtbare zielsdeel dat niet gehoord en gezien wordt. En mijn levenspijn zit erin dat de twee zielsdelen (de zichtbare en de onzichtbare) niet samen één geheel zijn.
Kort door de bocht kan je ook zeggen dat mijn zichtbare zielendeel mijn P is en mijn onzichtbare zielendeel mijn E. Alleen ben ik pas compleet als deze delen elkaar kunnen omarmen en mijn ziel één kan worden.
Sinds de inquiry heb ik mijn onzichtbare zielendeel gevonden. Hij zit in mijn buik en wordt stevig samengeknepen door mijn dominante, zichtbare zielsdeel. Het ziet eruit als een witte knikker. Mijn kwetsbaarheid is super klein. Jan Kortie sloeg de spijker op zijn kop toen hij tijdens het laatste blok zei. Als je je kwetsbaarheden niet goed kunt tonen, kan je niet goed een verbinding (relatie) aangaan. Deze uitspraken zijn van Brené Brown.
Ik dacht daarom eerst dat de pijn in de verbinding met anderen zat en probeerde die te zingen. Maar bij de persoonlijke sessie met Chantal heb ik geleerd om stem te geven aan mijn innerlijke onzichtbare zielendeel (dit kan je ook zien als de verbinding met mezelf of mijn kinderziel).
In het begin was het geluid nog heel zacht en hoog in toon. Doordat ik dit regelmatig heb kunnen oefenen is langzamerhand het volume iets meer toe genomen. Maar nog steeds is het geluid hoog en zing ik met mijn ogen dicht. Terwijl mij vertelt is dat de toon laag moet zijn en ik mijn ogen open moet doen. Maar dat kan ik nog niet.
Ik ben wel erg blij dat stembevrijding mij een toegangsweg heeft gegeven om bij mijn kwetsbaarheid te komen, ook al is het nog heel iel. Het is een mooi begin.